L'Ocelle Mare (fr) + Mariachi (fr) + Tachycardie (fr)

Thomas Bonvalet aka l'Ocelle Mare, is een Franse autodidactische multi-instrumentalist. Bonvalet was de gitarist van de band Cheval de frise tussen 1998 en 2004. Hij begon geleidelijk aan af te wijken van de gitaar en begon percussie-instrumenten te integreren zoals podorythmie, gevonden versterkte objecten en verschillende en wind en mechanische elementen. Dit vormde de leidraad van zijn soloproject, L’ocelle, en blijft de kern van zijn instrumentatie. Onlangs werkte Bonvalet samen met Powerdove, Arlt, Radikal Satan, Jean-Luc Guionnet, Arnaud Rivière, Will Guthrie, Gaspar Claus, Daunik Lazro, Fred en Sylvain Lemètre. Mariachi is het soloproject van de Parijse gitarist Nina Garcia. In Mariachi experimenteert ze tussen geïmproviseerde en noise-muziek. Haar instrumentatie is heel minimaal: één gitaar, één pedaal en een versterker. Alles is gericht op het gebaar en het geluidsonderzoek van het instrument: resonanties, limieten, onzuiverheden. Feedback, kortsluitingen, harmonisch schurende geluiden, noten en een bijna perfect akkoord zal je terugvinden in haar composities. Haar instrumentatie klinkt tegenwoordig misschien klassiek, maar Nina Garcia klinkt buitensporig. Haar eerste LP werd uitgebracht in oktober 2018 op No Lagos Musique en Doubtful Sounds. Ze speelt ook in de band Mamiedaragon, in duet met trombonist Maria Bertel (Selvhenter, Ymers Pizza) en met drummer Augustin Bette. Tachycardie is het soloproject van de Franse Jean-Baptiste Geoffroy, muzikant, componist en drummer van het explosieve duo van Noise-Rock PNEU. Aan de kern van de verkenningstocht van Tachycardie is muzikale taal en transmissie zelf. Hij onderzoekt onderwerpen zoals de tweedeling tussen mondelinge overdracht en geschreven notatie, de scheiding tussen populaire en geleerde muziek en het contrast tussen opname en uitvoering. Het resultaat is een persoonlijke en introspectieve synthese. Doorheen zijn percussie en drums hoor je musique concrète en minimalistische invloeden. Zijn obsessie met ritme heeft de neiging het uithoudingsvermogen van het lichaam te testen, maar ook dat van de luisteraar door radicaal lange opnames op te leggen en harde geluidsmaterialen te gebruiken met een soms atonaal of dissonant aspect. Hij wil de hartslag van de toehoorder versnellen en herhaling gebruiken om ons de vergroting van de auditieve waarneming te laten waarnemen, zodat de kleinste veranderingen in de herhaling hoorbaar worden. Zijn collectieve, geïmproviseerde en experimentele componeren omvat samenwerkingen met Pneu, La Colonie de Vacances, Binidu, Futuroscope en The Missing Night.