Perceval

Perceval is moe.

 

Moegeluisterd, moegekeken, moegezocht. Hij denkt. Hij piekert. Ligt wakker, of net niet. Vragen rijzen als koorts. Hoe heeft het zover kunnen komen? Hoe is hij hier beland? Waarom zag hij de graal, maar vond hij hem niet? Waarom vond hij de graal, maar zag hij het niet? Moet hij niet nog beter zoeken? Eén voor één komen zijn herinneringen opnieuw voorbij. Feestend, schreeuwend, bevend. Als een macaber cabaret. Maar waar zit die graal verstopt? Perceval is een voorstelling... Over zien en het niet kunnen zien. Over zoeken en daarom niet vinden. Over hoe wij allen de graal aan onze neus voorbij laten gaan. En dat dat onze schuld is. (Maar misschien niet altijd zo erg) (Misschien)